ผิดที่ฉัน ที่ไม่สนไม่แคร์อะไร
ปล่อยเธอให้ต้องเดียวดาย ทำลายความรักที่เธอมี
กว่าจะรู้ มันก็สายลงไปทุกที
ทำได้แค่เพียงมองดู ภาพเธอค่อย ๆ เดินจากไป
* อยู่กับความจริงที่ทรมาน
อยู่กับวันวานที่มันคงย้อนมาไม่ได้
** มันก็สมควรแล้ว ที่เธอจะจากฉันไป
มันก็สมควรแล้ว สุดท้ายต้องไม่เหลือใคร
ก็ฉันมันโง่เอง ที่มองไม่เห็นว่าเธอสำคัญเท่าไร
มีรักแท้อยู่ข้างกาย แต่รักษาเอาไว้ไม่ได้เอง
แต่ละวัน ฉันไม่เคยไม่คิดถึงเธอ
อยากกอดเธอไว้ได้อีก จะไม่ปล่อยให้เธอจากไป
ปาฏิหาริย์ ขอให้เธอคืนมาได้ไหม
และฉันก็ขอสัญญา จะเป็นคนที่ดีกว่าเดิม
ซ้ำ (*, **)
(**)