ถึงเวลา ที่ควรจะรู้
ที่เธอควรจะรู้ รับความเป็นจริง
ที่เธอกล่าวหา ว่าฉันเป็นคนที่ทอดทิ้ง
อยากให้เธอทบทวนทุกสิ่ง ว่ามันจริงหรือไร

* เธอมองว่าฉันผิด ที่คิดมอบใจให้เขาไป
เธอควรต้องเข้าใจ เธอก็ผิดเหมือนกัน

** เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอเองก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ
ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน มันเกินจะทน

เขาคนเดียว ห่วงใยใกล้ชิด
เขาคนเดียวติดตาม เหมือนดังเป็นเงา
เมื่อเธอห่างเหิน เขาเป็นคนที่คลายเหงา
ปลอบประโลม เมื่อยามที่เศร้า เมื่อไม่มีผู้ใด