เหมือนรักกันมาตั้งนาน ไม่รู้ชาติไหน
มันฝังอยู่ลึกข้างใน ไม่เข้าใจ
รักที่อ่อนโยน ฉันที่อ่อนไหว
หลงไปจนไม่อาจหวนคืนมา

คือรักที่ฉันเฝ้าหาแต่ยังไม่พบ
พอพบมันก็สายไป ไม่เข้าใจ
รักช่างอ่อนหวาน ทำใจฉันหวั่นไหว
รักไปจนไม่อาจย้อนคืนมา

* รู้...ว่ารักนั้นต้องกลายเป็นอื่น
ฝืน...ลืมว่ารักเรามีคนอื่น
วันทุกวันฉันกล้ำกลืน
เข้านอนทุกคืนต้องข่มตา

ซ้ำ (*)