ชีวิตฉันเหมือนคนที่ขาด
ถ้าจะรักใครก็รักมาก
แต่ทำไมต้องมีแต่คนที่คอยขัดขวาง
อาจเป็นกรรมที่ฉันต้องชดใช้
จากชาติก่อนที่ทำไว้
ทำให้ทางจะเริ่มต้นใหม่มันช่างมืดมน
* คงจะเป็นคำสาปจากผิดที่เคยทำ
ฉันเป็นเหมือนคนบาป
คงจะเป็นคำสาปให้ใจต้องช้ำใช่ไหม
** เกลียดจังหัวใจที่มันโหยหาแต่ความรัก
เกลียดน้ำตาที่มันไหลให้กับคนหลอก
เกลียดชีวิตที่ต้องระแวง ที่ต้องยื้อต้องแย่งกับใคร
เกลียดเจ้ากรรมทำน้ำตาตก
ใจมันร้อนในอกเหมือนไฟ
รอ...ฉันรอใคร ช่วยดับมัน ช่วยมาหยุดฉันที
อยากมีคนให้ทางสว่าง
คนที่เขาเข้าใจทุกอย่าง
คนที่เขาจะพาออกไปจากความอ้างว้าง
จบที่ใครสักคนจะได้ไหม
ใจมันเหนื่อยจะทนไหว
ก็ไม่รู้เมื่อไรจะเจอคนที่จริงจัง
ซ้ำ (*, **)
ไม่ว่าฉันจะรักกับใครทำไมไม่ต่าง
หยุดได้ไหมหัวใจมันพังแค่ยังไม่ตาย
ได้แต่ฝันและก็หวังว่าคงมี รักที่ใครไม่ต้องเจ็บ
ได้แต่คอยภาวนาว่าให้เจอคนที่รักฉันสักที
(**, **)